Jevanđelje - šta je to? Kako pravilno protumačiti ovu riječ

2024 Autor: Miguel Ramacey | [email protected]. Zadnja izmjena: 2023-12-17 06:15

Osoba koja dolazi u kršćansku vjeru, prije svega, postavlja pitanje šta je Jevanđelje? Dio Biblije ili poseban sveti tekst? U cjelini, pitanja u vezi s evanđeljem su uzbudila i uzbuđuju umove ne samo običnih kršćana, već i svećenika. Hajde da pokušamo da shvatimo šta je jevanđelje. Ovo će pomoći da se izbjegnu greške i nesporazumi Svetog pisma u budućnosti.

Opće informacije

Mnogi izvori tumače jevanđelje na različite načine i daju različite odgovore na pitanje šta znači riječ jevanđelje.

Dakle, najčešće se navodi da je Jevanđelje ranohrišćanski spis koji govori o životu i djelima Hristovim. Uobičajeno, Evanđelje se može podijeliti na kanonsko i apokrifno. Kada ljudi govore o kanonskom jevanđelju, misle da je ono priznato od strane crkve i uključeno u Novi zavjet. Njegovo stvaranje pripisuje se apostolima i ne dovodi se u pitanje. Ovi spisi su osnova hrišćanskog kulta. Ukupno postoje četiri kanonska jevanđelja - Jevanđelje po Mateju, Marku, Luki i Jovanu. Uopšteno govoreći, jevanđelja po Luki, Marku i Mateju se poklapaju jedno s drugim i nazivaju sesinoptički (od riječi synopsis - zajednička obrada). Četvrto Sveto pismo, Jevanđelje po Jovanu, veoma se razlikuje od prethodna tri. Ali svuda je naznačeno da su Jevanđelja, u stvari, prve četiri knjige Novog zaveta.

Biblija i jevanđelje su sinonimi ili ne

Pogrešno tumačenje Biblije i Jevanđelja kao sinonima.

Evanđelja su dijelovi Novog zavjeta, koji najpotpunije sadrži pogled na svijet, vrline i postulate kršćanstva. Zauzvrat, Biblija se često naziva ništa drugo do Stari zavjet. Iako su Novi i Stari zavjet predstavljeni u bliskoj vezi jedan s drugim, potonji je jevrejsko Sveto pismo. Dakle, u izrazu "Biblija i Jevanđelje" misli se upravo na Stari i Novi zavet. Sveto jevanđelje se, dakle, zaista može smatrati ranim kršćanskim spisom, u kojem su narativni (narativni) i elementi propovijedanja spojeni.

Historija stvaranja

U početku su različita jevanđelja bila značajno kontradiktorna, jer su sva počela nastajati u drugoj polovini 1. vijeka, odnosno uslovno nakon Isusovog raspeća. U tome nema ničeg čudnog, jer su autori koji su kreirali jevanđelja koja su uvrštena u Novi zavjet pripadali različitim kršćanskim zajednicama. Postepeno su izdvojena četiri jevanđelja, koja su se manje-više poklapala jedno s drugim i sa hrišćanskim dogmama uspostavljenim od 4.-5. Samo prva tri Sveta pisma koja su uključena u kanon međusobno se poklapaju u pitanju propovijedanja Isusa i njegovogživot.

Koincidencije u tekstu Jevanđelja i analizi Svetog pisma

Teolozi i istraživači su izračunali da Jevanđelje po Marku obuhvata više od 90% materijala koji se nalazi u druga dva Sveta pisma (za poređenje, u Jevanđelju po Mateju procenat slučajnosti je skoro 60%, u Jevanđelje po Luki - nešto više od 40%).

Iz ovoga možemo zaključiti da je napisano nešto ranije, a ostala jevanđelja su se jednostavno oslanjala na to. Naučnici su također iznijeli verziju da postoji neka vrsta zajedničkog izvora, na primjer, kratke bilješke o Isusovim razgovorima. Evanđelist Marko im se najviše približio u pisanju. Jevanđelja su do nas došla na grčkom, ali je jasno da Isus nije koristio ovaj jezik u svojim propovijedima. Činjenica je da u Judeji grčki nije bio u opticaju među širokim narodnim masama, kao među egipatskim Jevrejima. Dugo vremena među naučnicima je preovladavalo mišljenje da su originalna jevanđelja napisana na aramejskom. Tokom Prvog svetskog rata, bibličari su napravili takozvani "obrnuti" prevod aforizama iz Svetog pisma na aramejski. Prema riječima istraživača, rezultat je sve iznenadio. Ono što na grčkom zvuči kao tekst neskladnog ritma, na ramejskom je zvučalo kao poetske izreke s rimom, aliteracijom, asonancama i jasnim, ugodnim ritmom. U nekim slučajevima je postala vidljiva igra riječi, što je grčkim prevodiocima promaklo pri radu s tekstom. Ispitujući Jevanđelje po Mateju, naučnici su pronašli direktne dokaze da je ono prvobitno napisano na hebrejskom.

Ovo, pak, ukazuje da je uloga hebrejskog u životu Jevreja tog vremena bila značajno potcijenjena. Kršćanska književnost, prema S. S. Averintsev, rođen je na granici potpuno različitih jezičkih sistema - grčkog i aramejsko-židovskog. To su različiti lingvistički i stilski svjetovi. Jevanđelje je tekst koji spada u red obrednih. Uključuje pamćenje i razumijevanje dijelova teksta, a ne samo čitanje.

Gospel World

Evanđelje je usredsređeno na ličnost Isusa Hrista, koji utjelovljuje puninu božanske i ljudske prirode. Ipostasi Hrista - Sina Čovečijeg i Sina Božijeg - pojavljuju se u jevanđeljima neodvojivo, ali i ne stapajući se jedna s drugom. Evanđelist Jovan više pažnje posvećuje Isusovoj božanskoj prirodi, dok prva tri jevanđelista – njegovoj ljudskoj prirodi, talentu briljantnog propovjednika. Stvarajući Isusovu sliku, svaki od evanđelista je nastojao da pronađe svoju korelaciju između priče o Isusu i Njegovih djela i vijesti o Njemu. Jevanđelje po Marku smatra se najstarijim i nalazi se na drugom mestu u Novom zavetu.